از طرف آقای ابراهیم اصغر‌زاده به من پیشنهاد همکاری با دفتر نمایندگی کیهان در قم شد که پذیرفتم و در اواسط سال ۶۵ کار را شروع کردم...پس از یک سال حضور در سرویس مقالات با حکم آقای اصغری و موافقت آقای خاتمی عضو سردبیری روزنامه کیهان شدم...به دستور رهبری مدیر مسئول کیهان شدم...کیهان هیچگاه خنثی و بی‌خاصیت نبود...خدا خدا می‌کردم که کیهان را ترک کنم...کیهان هیچ‌گاه از صبغه انتقادی و حلاجی کردن صریح و بی‌ملاحظه امور کشور عاری و خالی نبود...مساله تهاجم فرهنگی یکی از محورهای مهم کاری کیهان بود.

رحمان هاتفی گفت روزنامه‌نگار موفقی می‌شوی...بخاطر تیتر «نامردهای ریاست ‌جمهوری» بازداشت شدم.

به سرویس گزارش روزنامه کیهان می‌گفتند سرویس پرولتاریا...سرویس سیاسی سرویس یقه سفیدان روزنامه بود...در کیهان همه چپی بودند...از اول مهر ۵۷ تا ۱۳ آبان من هر روز جلوی دانشگاه تهران بودم و کارم تهیه خبر از تظاهرات دانشجویان بود...بعد از اعتصاب مطبوعات ما با اتفاق خوبی روبرو شدیم و آن تعیین شورای سردبیری انتخابی توسط اعضای روزنامه بود ...هوشنگ اسدی گفت تیتری زدیم که اندازه کف دست من است...کیهان برای نخستین بار عنوان امام را به کار برد.

از آغاز انتشار کیهان ما هم تندرو بودیم و هم چپ‌‏رو، اما کدام چپ؟ چپ‏ ملی، نه چپ وابسته... شاهنشاه فرمودند: «ما از دست کیهان و شما چه باید بکنیم؟ مسئولین مملکتی را که‏ می‌بینم، از نخست‌وزیر گرفته تا مقامات امنیتی و وزراء و استانداران، همه از شما شکایت دارند که خبرهای آن‌ها را چاپ نمی‌کنید.»...شاید به دلیل اشارۀ مقامات امنیتی بود که کیهان از ابتدا خبرهای مربوط به‏ آیت‌الله خمینی را بدون عکس چاپ می‌کرد. با روزنامه اطلاعات قرار گذاشتیم‏ که هر وقت بخواهیم عکس را چاپ کنیم با هم این کار را بکنیم.